Verbod op alle mijnbouwactiviteiten in Nederland
OPNL trekt een streep in het zand
Op het moment dat Napoleon in 1810 Nederland verrijkte met een wet op de mijnbouw bepaalde deze dat alles wat onder het maaiveld zit eigendom van de Staat is. Daarbij dacht Napoleon vooral aan de steenkool in Zuid-Limburg. Maar er blijkt meer in de bodem te zitten, gas en zout met name.
Nu hoef je geen afgestudeerd geoloog te zijn om te begrijpen dat als je iets uit de grond haalt daar waarschijnlijk een gat of een holte ontstaat. Met alle gevolgen van dien. Verklaringen van deskundigen en Haagse politici dat het allemaal wel meeviel, werden door de natuurwetten genadeloos achterhaald. Eerst in Limburg, later in Groningen, waardoor de geloofwaardigheid van de politiek een fikse knauw heeft gekregen.
Wie denkt dat het wel los zal lopen: in Utrecht is gestart met een proefboring om te zien of Fracking in Nederland een optie is. Fracking is een techniek waarbij een chemisch mengsel in de ondergrond wordt gepompt om olie en gaswinning mogelijk te maken.
Vernietigend
Nederland staat bekend als het land dat grotendeels door de mens zelf gemaakt is. Maar met het mijnbouwbeleid dat de laatste jaren zouden we het ook wel eens zelf kunnen vernietigen.
Als land dat voor een groot deel onder de zeespiegel ligt hebben wij een mijnbouwwet die het mogelijk maakt dat bedrijven zout, olie, gas en steenkool winnen. Elk weldenkend mens moet beseffen dat dit geen veilige oplossing is.
Lasten en baten
We hebben gezien dat de Staat in het verleden heeft gefaald in het beschermen van de burger tegen het winstbejag van grote internationale ondernemingen.
In Groningen komt het herstel van schade aan woningen maar moeizaam op gang. In Limburg wordt met smart gewacht op de nieuwe regeling om verzakkingen en schade aan huizen te kunnen claimen.
Het is ook niet uit te leggen dat alle baten van mijnbouwactiviteiten naar de Staat en grote bedrijven gaan, terwijl de burgers achterblijven met schade aan hun eigendommen. De regio betaalt zo de lasten.
Daarbij dienen de bewoners aan te tonen dat ontstane schade het gevolg is van mijnbouw of gaswinning. Gebrek aan vertrouwen versterkt daarbij de toenemende afkeer van de politiek.
Recent heeft Minister Hermans een brief aan het parlement voorgelegd over de herziening van de mijnbouwwet. De kern van het betoog is een meer veilige manier om met de ondergrond om te gaan en meer oog te hebben voor de gevolgen bovengronds, lees: een meer uitgebreide schaderegeling.
Dit is het zoveelste pak papier vol ambtelijke taal die de aandacht afleiden van de kernvraag; Willen wij dit eigenlijk wel?
Willen wij als Nederlandse samenleving, gedeeltelijk wonend onder de zeespiegel mijnbouwactiviteiten toestaan zonder dat we weten wat de gevolgen zijn? Waarbij de baten voor de Staat zijn en de lasten voor de Regio?
Einde
Een eerste stap zou een omkering van de bewijslast kunnen zijn. Het lijkt redelijk dat de Staat aantoont dat mijnbouw geen schade aanricht, anders heeft de burger recht op compensatie.
De vraag blijft of dat een geruststelling zou zijn voor de inwoners van Groningen, Friesland, Noord-Drenthe en Limburg. Die wachten nog op de overheid die de huidige schades naar behoren moet oplossen.
Een herziene Mijnbouwwet zou ons moeten beschermen tegen een onbetrouwbare overheid met een verbod op alle mijnbouwactiviteiten in de Nederlandse ondergrond.
OPNL, als platformpartij voor provinciale en lokale partijen, doet een dringende oproep aan de leden van de Tweede Kamer om de nodige amendementen in te dienen, zodat de regio’s waar mijnbouwactiviteiten plaatsvinden, gevrijwaard worden van schade aan infrastructuur, woningen en dergelijke.
Voor Onafhankelijke Politiek Nederland is een totaalverbod op alle mijnbouw-activiteiten in Nederland de enige optie.
